افراد مسن دیابتی و طول عمری بدون ناتوانی
11 ژوئن 2016- تحقیقات جدید نشان می دهد افراد مسن آمریکایی مبتلا به دیابت که در دهه ی 1940 متولد شده اند، دارای زندگی طولانی تر و ناتوانی کمتری در انجام وظایف روزانه ی خود نسبت به افراد دیابتی متولد دهه ی 1930 هستند.
نتایج این تحقیق درمجله ی The Lancet Diabetes & Endocrinologyمنتشر شد.
در این تحقیق روند سالهای ناتوانی در زندگی در یک نمونه ی ملی از بزرگسالان آمریکایی متولد شده در دهه ی 1940 با افرادیکه در دهه ی 1930 بدنیا آمده بودند، مقایسه گردید.
نتایج این مقایسه نشان داد افراد بزرگسال مبتلا به دیابت که در دهه ی 1940 متولد شده اند بطورکلی دیرتر از افراد دیابتی متولد دهه ی 1930 ناتوان می شوند و سالهای بیشتری را تا سن 70 سالگی بدون ناتوانی زندگی می کنند. دراین مطالعه افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 از یکدیگر مجزا نشدند.
نویسنده ی ارشد این تحقیق دکتر Bardenheierاز مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا می گوید: در طی دو دهه ی گذشته ما شاهد افزایش سالهای خوب زندگی بدون ناتوانی درافراد آمریکایی 50 تا 70 ساله ی دیابتی و غیردیابتی بوده ایم، یافته های این تحقیق نشان داد تلاش های انجام شده برای ترویج شیوه ی زندگی سالم، پیشرفت در مدیریت دیابت و سایر بیماری مزمن نظیر بیماری قلبی و افزایش روش های درمانی مانند جایگزینی مفصل زانو و ران در کاهش سالهای ناتوانی در سالهای آخر زندگی تا سن 70 سالگی موفق بوده است.
با این حال نویسندگان هشدار می دهند که این روند ممکن است درجمعیت رو به پیری فعلی که احتمال ابتلا آنها به دیابت نوع 2 بیشتراست با توجه به افزایش نرخ چاقی، رژیم غذایی ناسالم، مصرف مشروبات الکلی و عدم فعالیت فیزیکی ادامه نیابد و این بدین معنا است که دیابت به یک مشکل عمومی و رایج تبدیل شده است. در آمریکا، نرخ و شیوع دیابت درطی 20 سال گذشته دو برابر شده است و بیش از 20 میلیون آمریکایی درحال حاضر به بیماری دیابت مبتلا هستند. با توجه به قابل پیشگیری بودن ابتلا به دیابت در اکثریت افراد دیابتی بالای 65 سال، نویسندگان مقاله می گویند: کوشش ها برای جلوگیری از شروع دیابت برای تأثیر گذاری بر نتایج سلامت ادامه خواهد داشت.
کاهش قابل توجه میزان مرگ و میر به معنای افزایش طول عمر افراد مبتلا به دیابت است، نرخ سالانه ی عوارض مرتبط با دیابت در 20 سال گذشته در آمریکا بطور چشمگیری کاهش یافته است (حمله ی قلبی، سکته ی مغزی و قطع اعضاء) اما هنوز مشخص نیست که این افراد در سالهای اضافه شده به زندگیشان با ناتوانی یا بدون ناتوانی زندگی خواهند کرد.
در این تحقیق، تیمی از محققان آمریکایی، اطلاعات 1367 بزرگسال مبتلا به دیابت و 11414 فرد بزرگسال غیردیابتی را که در فاصله ی سنی 50 تا 70 سال بوده و در مطالعه ی سلامت و بازنشستگی شرکت داشتند، آنالیز کردند.
در این مطالعه محققان به بررسی نمونه ای از افراد از سراسر کشور آمریکا (بیش از 20 هزار فرد مسن) در طی دو سال پرداختند. آنها به مقایسه ی سه نوع ناتوانی شامل: ضعف حرکتی، ناتوانی درانجام فعالیت های روزانه ی زندگی مانند حمام کردن و غذا خوردن و اختلال در انجام فعالیت های ابزاری روزانه از قبیل استفاده از تلفن، خرید و آماده کردن غذا پرداختند. همچنین دانشمندان بهبودی از ناتوانی و مرگ را بین این دو گروه با یکدیگر مقایسه نمودند.
گروه اول در دهه ی 1930 و گروه کوهورت دوم در دهه ی 1940 به دنیا آمدند و هر دو گروه ازسال 2002 تا 1992 تحت نظارت قرار گرفتند. دانشمندان برای برآورد و مقایسه ی تعداد سالهای بدون ناتوانی تا 70 سالگی در افراد مبتلا به دیابت و افراد غیردیابتی از مدل سازی استفاده کردند. افزایش سالهای بدون ناتوانی و فشردگی ناتوانی به سالهای آخر زندگی تا 70 سالگی(compression of disability) در افراد بزرگسال مبتلا به دیابت و غیر دیابتی در هر سه نوع ناتوانی مشاهده شد. با این حال، امید به زندگی از سن 50 سالگی در افراد بزرگسال دیابتی در هر دو گروه تا قبل از سن 70 سالگی کاهش یافته است و تعداد سالهای ناتوانی در افراد دیابتی نسبت به افراد غیردیابتی بالاتر است.
افراد مبتلا به دیابت که در دهه ی 1940 متولد شده اند به انواع ناتوانیها با تأخیر مبتلا می شوند و سالهای بیشتری از زندگی خود را بدون ناتوانی در مقایسه با افراد دیابتی متولد دهه ی 1930 می گذرانند همچنین سالهای بیشتری را قبل از سن 70 سالگی بدون ناتوانی سپری می کنند.
نویسندگان مقاله اذعان داشتند که به دلیل فقدان اطلاعات پس از سن 70 سالگی، آنالیز آنها در سنین بالاتر که ناتوانی شایع تر است، انجام نشده است، علاوه براین، مدل مذکور به ارزیابی فاکتورهایی مانند چاقی، فشارخون بالا، فعالیت فیزیکی، تحصیلات و افسردگی که می توانند بسیاری از تفاوتهای مشاهده شده بین افراد دیابتی و غیردیابتی را توضیح دهد، نپرداخته است.
یکی از نویسندگان این مقاله دکتر Greggمی گوید: ما نمی دانیم که آیا فشردگی ناتوانی در افراد دیابتی و غیردیابتی ادامه خواهد داشت ، شانس تسلیم شدن در برابر دیابت نوع 2 به شدت به کشیدن سیگار، رژیم غذایی ناسالم ، مشروبات الکلی و عدم فعالیت فیزیکی بستگی دارد. درنهایت پیشگیری نقش مهمی در دستیابی به سالهای بیشتری از زندگی سالم و عاری از ناتوانی بازی می کند.
دکتر wongاز دانشگاه Deakinدر ملبورن می گوید: این مطالعه بسیارمهم است زیرا پیشرفت در مدیریت بیماریهای مزمن و ارتباط آن با تأخیر در بروز ناتوانی را برجسته کرده است، با این حال، در مطالعات آتی هزینه ی این تعویق ناتوانی در پرتو افزایش شیوع دیابت بررسی خواهد شد. همانطور که سن جمعیت و سیاست های مرتبط با سن بازنشستگی و شرایط دریافت حقوق بازنشستگی تبدیل به بحث های مهمی شده اند، مطالعات آتی با هدف تعیین فشرده سازی یا گسترش ناتوانی با تمرکز بر شیب های اجتماعی مختلف انجام خواهد شد. برنامه هایی برای ترویج فشرده سازی ناتوانی ممکن است با هدف قرار دادن گروه های اجتماعی محروم تر به منظور کاهش نابرابری های سلامت در همه ی اقشار اجتماعی انجام شود.
منبع:www.sciencedaily.com/releases/2016/06/160611125336.htm